وقتی که قلب ها...

وقتی که قلب‌هایمان‌ كوچك‌تر از غصه‌هایمان‌ میشود،
وقتی نمیتوانیم‌اشک هایمان ‌را پشت‌ پلك‌هایمان‌ مخفی كنیم‌
وبغض هایمان ‌پشت‌ سر هم‌ میشكند ...

وقتی احساس‌ میكنیم
بدبختیها بیشتر از سهم‌مان‌ است
و رنج‌ها بیشتر ازصبرمان ...


وقتیامیدها ته‌ میكشد
وانتظارها به‌ سر نمیرسد ...


وقتیطاقتمان تمام‌ میشود
و تحمل مان‌ هیچ ...

آن‌ وقت‌ است‌ كه‌ مطمئنیم‌ به‌تو احتیاج‌ داریم
و مطمئنیم‌ كه‌تو
فقط‌ تویی كه‌ كمكمان‌ میكنی ...


آن‌ وقت‌ است‌ كه‌تو را صدا میكنیم
وتو را میخوانیم ...

آن‌ وقت‌ است‌ كه‌تو را آه‌ میكشیم
تو راگریه ‌میكنیم ...
و تو رانفس میكشیم ...


وقتی توجواب ‌میدهی،
دانه ‌دانه‌اشکهایمان ‌را پاك‌ میكنی ...
و یكی یكی غصه‌ها را ازدلمان ‌برمیداری ...

گره‌ تك‌تك‌ بغض‌هایمان‌ راباز میكنی
ودل شكسته‌مان‌ را بند میزنی ...


سنگینی ها را برمیداری
و جایش‌سبکی میگذاری و راحتی ...


بیشتر از تلاشمان‌خوشبختی میدهی
و بیشتر از حجم لب‌هایمان،لبخند ...

خواب‌هایمان‌ را تعبیر میكنی،
و دعاهایمان‌ رامستجاب ...

آرزوهایمان‌ رابرآورده می کنی ؛

قهرها راآشتی میدهی

و سخت‌ها راآسان

تلخ‌ها راشیرین میكنی

و دردها رادرمان

ناامیدی ها، همهامید میشوند

و سیاهی‌هاسفیدسفید ...